Muzyka klasyczna kojarzy nam się przede wszystkim z instrumentami dętymi i smyczkowymi. I nie be z powodu, bo każda orkiestra symfoniczna pełna jest właśnie takich instrumentów. Koncerty symfoniczne wybrzmiewają dźwiękami pełnymi harmonii i siły jednocześnie. Każdy jednak z osobna instrument ma swego rodzaju klasę i ogromny potencjał. Ucząc się grać profesjonalnie, skupiamy się wyłącznie na jednym rodzaju instrumentu.
Co wiemy o instrumentach strunowych smyczkowych?
Do nauki gry najczęściej wybierane są skrzypce. To popularny, aczkolwiek klasyczny instrument, po który sięgają przedstawiciele obu płci. Może dlatego, że instrumenty strunowe smyczkowe są całkowitym faworytem w muzyce klasycznej. Profesjonalnie należałoby nazywać je chordofonami smyczkowymi. Dźwięk wydobywany jest z nich za pomocą wprowadzenia struny w wibrację przy użyciu smyczka. Do grupy tej należą: znane wszystkim skrzypce, rozpoznawalny kontrabas, ale też wiolonczela i altówka. Każdy z tych instrumentów składa się z: pudła rezonansowego, smyczka, strun, mostka i gryfu. Najstarsze instrumenty smyczkowe pochodzą jeszcze ze starożytnej Mezopotamii, gdzie używano do gry lir. Następnie przekształciły się one w lutnie w okresie średniowiecza, a następnie powstały skrzypce – już w renesansie i baroku. Z instrumentów można wydobyć wiele rodzajów dźwięków zależnie od sposobu prowadzenia smyczka – to tzw. smyczkowanie. Nauka gry na tego typu instrumentach trwa minimum kilka lat, aby opanować ją na poziomie podstawowym. Oczywiście im dłużej ćwiczymy i rozwijamy się, tym nasza gra jest sprawniejsza, bardziej profesjonalna i możemy sięgać po bardziej skomplikowane utwory.
Instrumenty smyczkowe strunowe to klasyka, po którą często sięgają dzieci i młodzież wybierające instrument do nauki gry. Znane były w innych wersjach od wieków. Dziś zachwycają nas swoim dźwięczną melodią wypływającą spod sprawnie prowadzonych smyczków muzyków w wielu orkiestrach symfonicznych.